Onsagsnaten, czyli walka z śniegiem część druga (2018-01-24)

Przyjemny trening bo nie samemu. Razem z Timem R. i Mikką(Mikko) S. Wydanie nocne. Zmienialiśmy się na prowadzeniu i często wejścia na punkt robiliśmy po swojemu. Generalnie mapa nie jest arcydziełem, a śnieg tylko przeszkadzał w dobrej nawigacji. Pierwsze problemy już na piątce - szukaliśmy punktu na rumowisku skalnym pod ściankami. Wynikało to z tego, że może przez śnieg (optycznie wyrównuje trochę teren) a może nie, było tam wypłaszczenie a pojedyncze kamienie z rumowiska (te mniejsze) były poprzykrywane śniegiem. Powinniśmy byli wtedy zwrócić uwagę na to, że nie widzimy szczytu góry i wobec tego podbiec jeszcze kawałek. Kolejny błąd na siódemkę razem z Panem M myśleliśmy, że wybiegamy na lewo od kreski. Później na ósemce mapa pływała. Wybrałem taki wariant na dziesiątkę by zgarnąć towarzyszy, którzy mimo moich krzyków pobiegli szukać punktu na innej górze (normalnie od razu do ścieżki, ale zastosowaliśmy aż taki obieg z powodów śniegowych). Na czternastkę znowu się rozdzieliliśmy lecz tym razem ja pobiegłem szukać punktu na innej górze - za bardzo się zagadałem i jak rzuciłem okiem na mapę stwierdziłem, że źle biegniemy i skręciłem do muldy - jak jesteś nie skupiony to leć z grupą. Parszywa szesnastka to już zmęczeniowe zaćmienie mózgu i trochę takie biegnięcie na pałę. Za to na siedemnastce nie było lampionu. Zmęczony osiemdziesięcioma minutami skakania w śniegu opuściłem druhów i ruszyłem do domu (5' od tej mapki).