Świadome trenowanie

Przykład 1. Mamy blisko mapę (różnej jakości) i analizujemy ją pod kątem umiejętności, które można na niej kształtować (czytanie rzeźby, utrzymanie kierunku, wyczucie odległości, punkt ataku i wiele innych). Gdy już wiemy do czego ta mapa się nadaje… ćwiczymy to – 1-2 umiejętności na początek, które doprowadzamy do perfekcji. Najważniejsze jest, abyśmy przed treningiem wiedzieli co chcemy ćwiczyć, następnie mieli odpowiednio ułożony trening, a na końcu potrafili dać sobie odpowiedź na pytanie „czy już to umiem?” a jeżeli NIE, to co muszę poprawić (i KIEDY to zrobię).

Przykład 2. Wiemy jakie mamy braki, szukamy mapy, na której najlepiej będzie można je ćwiczyć, przygotowujemy trening, a po nim najważniejsze – analiza (co wyszło, co nie wyszło, dlaczego nie wyszło, co zrobić aby następnym razem wyszło).

Przykład 3. Zawody. O ile to nie są super ważne dla nas zawody to warto wykorzystać fakt, że jesteśmy gdzieś, gdzie na trening pewnie nie dotrzemy, mapa jest dobra i mamy trochę stresu w związku z rywalizacją. Co robić? Patrz pkt. 1. Doskonal w trakcie rywalizacji ważną dla Ciebie umiejętność przydatną w tym terenie w trakcie zawodów. Ale myśl o jednym, najwyżej dwóch elementach. Największy błąd zrobisz gdy „tylko przebiegniesz trasę”.

Przykład 4. Błędy. Wychodzę z założenia, że błąd, który popełniamy na treningu czy na zawodach, który nauczy nas czegoś nowego – da nam nowe doświadczenie – jest wartościowszy, niż w miarę poprawny bieg. Po błędzie jesteśmy mądrzejsi, a poprawny bieg zostawia nas w tym samym miejscu. Jak wyciągnąć nauczkę z błędu? (patrz na nawias z dużą ilością „wyszło”).

Przykładów ŚWIADOMEGO biegania z mapą można przytoczyć dużo więcej i pewnie wielu z was zna jeszcze ciekawsze sposoby na bycie lepszym orientalistą. Zapraszam wszystkich do dzielenia się wiedzą i doświadczeniem, abyśmy młodzież uczyli biegać na orientację zamiast uczenia biegania z mapą.