Mimo, że bieg na orientację liczy sobie ponad sto lat i jest kojarzony przede wszystkim z bieganiem po lesie, to coraz częściej mamy do czynienia z „miejską” odmianą orientacji. Sprinterski bieg na orientację, bo o niego chodzi, rozwijał się powoli od dobrych kilkunastu lat, jednak dopiero w 2001 roku został po raz pierwszy wprowadzony jako oficjalna konkurencja do Mistrzostw Świata, które wówczas zostały rozegrane w fińskim Tampere.
Dobrze wiadomo, że dla zawodnika podczas biegu najważniejsza jest mapa, czyli przedstawienie wybranego fragmentu terenu w postaci znaków umownych, które muszą być dla wszystkich rozpoznawalne i łatwe w interpretacji. Aby ludzie biegający na orientację na całym świecie byli w stanie „zrozumieć” mapę, stworzono międzynarodowe normy, które powinny być używane przy kreśleniu mapy do biegu na orientację. Te normy to ISOM2000, która obowiązuje od 2000 roku przy wykonywaniu map do biegów w lesie, oraz druga, nowsza – ISSOM2007, która obowiązuje przy kreśleniu map sprinterskich.
Zasady
Dziś zajmiemy się normą ISSOM2007, którą warto przynajmniej z grubsza znać, chociażby z uwagi na odmienne przedstawienie niektórych obiektów, niż na konwencjonalnej mapie do biegu na orientację. Pierwsza i najważniejsza zasada dla map sprinterskich to podział obiektów na takie, które możemy przekraczać i na takie, których przekraczać nie wolno. Oznacza to, że zawodnik nie może przekroczyć obiektu, który na mapie został oznaczony jako „nieprzekraczalny”, bez względu na to, czy jest to fizycznie wykonalne, czy nie. Powyższa zasada została zaimplementowana z uwagi na trudność w określeniu kiedy dany obiekt staje się niemożliwy do przekroczenia (np. ogrodzenie, mur, strumień), a także wynika z faktu, że w terenach zurbanizowanych często występują fragmenty terenu, gdzie wstęp jest prawnie zabroniony. To umiejętność nawigacji w terenie powinna decydować o tym, kto jest lepszy, a nie umiejętność przeskakiwania przez płoty. Zgodnie z przepisami, każdy zawodnik, który złamie powyższą zasadę powinien zostać zdyskwalifikowany.
Poniżej krótkie zestawienie wszystkich symboli z podziałem na te, które można przekraczać i na te, które musimy omijać:
