ŁPT winter E4 - course setting (19/02/2015)

[KLIKNIJ NA MAPIE, ABY ZOBACZYĆ TRASĘ BEZ WARIANTÓW]

Jak budowałem tę trasę?

Do postawienia 1. PK byłem niejako zmuszony ze względu na usytuowanie startu oraz jedynego przejścia dla pieszych przez ul. Tamka (jest jeszcze drugi wariant poprowadzenia trasy w takiej sytuacji - zaczynając od punktów po tej stronie mapy, gdzie mieści się punkt nr 13 z mojej trasy, ale to nie tym razem). Lokalizacja pierwszego PK pozwoliła mi na ustawienie dwóch pułapek czyhających na zawodników:
1. na większym budynku przez punktem nr 1 postawiłem inny (widoczny z daleka) punkt - dla kategorii Zuchwałych i Początkujących;
2. ciekawy wariant na 2. PK, który specjalnie ustawiłem tak, aby należało wykonać cofkę w stronę startu, czego zawodnicy zazwyczaj robić nie lubią.

Punkty 3-7 to po prostu wykorzystanie tej osiedlowej części mapy, jednak z pewnymi atrakcjami:
- mikrowariant na 4. PK, obydwa warianty są identyczne długościowo, dlatego liczy się wyłącznie szybkość podjęcia decyzji;
- na punkcie szóstym podobna sytuacja, jak przy 1. PK, w dziurze wcześniej pomiędzy żywopłotami postawiłem "świecący" punkt dla kategorii Zuchwałych;
- mikrowariant na 7. PK i wcale pobiegnięcie za blokiem nie jest tutaj lepsze (mimo że punkt tak naprawdę za nim stoi).

8. PK to umiejętność wyczytania opisu punktu kontrolnego oraz fajne usytuowanie wewnątrz żywopłotu, do którego prowadzi tylko jedno wejście. Punkt nr 9 to specjalne wyrzucenie zawodników jak najbardziej na lewą stronę mapy tak, aby mogło im się wydawać, że wariant na 10. PK z prawej (od strony biegu) jest lepszy. Punkt 11. to ponowne wyrzucenie zawodników w miejsce, z którego mogę poprowadzić interesujący wariant na kolejny PK. Wybierając wariant na 12. PK, należy umiejętnie odczytać opis (specjalnie nie postawiłem tego punktu w rogu płotu, tylko w rogu pola), a następnie ocenić, która z dróg prowadzących do bramy przed tym punktem jest lepsza - w tym wypadku wybrałem prawą, ponieważ zawodnicy nie lubią się cofać, a sprint niestety często (choć nie zawsze!) do tego zmusza.

Punkt nr 13 to punkt zbiorczy po obowiązkowym przebiegu przez przejście dla pieszych, ale... nie tylko! Postawiłem go specjalnie na północ od tej gęstwinki, aby jego usytuowanie sugerowało zawodnikom kontynuację biegu przed siebie i wybór (gorszego) lewego wariantu na 14. PK. Jeśli chodzi o 15. PK, to przede wszystkim trzeba zobaczyć, że przejścia "po kresce" nie ma. Ponadto, w tym wypadku pójście na łatwiznę, czyli w prawo i długo drogą, zdecydowanie nie popłaca.

Punkt 16. służy oczywiście "transportowi" zawodnika przed przebiegiem nr 17. Szesnastkę stawiam oczywiście na południe od drzewa, aby przypadkiem nie zasugerować zawodnikom lepszego (północnego) wariantu na siedemnastkę. 17. PK został ustawiony celowo w tym dokładnie miejscu z kilku względów:
1. jest to, moim zdaniem, po prostu fajne miejsce do wykorzystania podczas biegu sprinterskiego;
2. trzeba umiejętnie wyczytać opis punktu kontrolnego;
3. (przede wszystkim) jest to przygotowanie dobrej (dla budowniczego) pozycji startowej do długiego wariantu na 18. PK.

Dlaczego? Usytuowanie punktu nr 17 sprawia, że naszym oczom może wydawać się, że lewy wariant na 18. PK jest lepszy (jeżeli patrzymy tylko i wyłącznie na to, jak prowadzi kreska między tymi punktami). W tym wypadku jednak mamy do czynienia ze swego rodzaju "obowiązkowym" odbiegiem z punktu nr 17 w prawą stronę i w tej sytuacji wariant prawy staje się już zdecydowanym faworytem. Dodam jeszcze, że specjalnie ustawiłem trasę tak, aby wariant lewy był gorszy w tym wypadku, bo wiele osób zna teren AZS-u i mogłoby chcieć biegać na pamięć, co w tym przypadku oznaczałoby kilkanaście sekund straty.

19. i 20. PK to umiejętność wyczytywania detali w szybkim biegu oraz opisu PK (w przypadku dwudziestki). 21. PK to tzw. "wariant nic", czyli z obu stron praktycznie to samo, ale oczywiście ten punkt nie stoi tam tylko po to, żeby stać. Dzięki niemu stwarzam sobie możliwość poprowadzenia bardzo skomplikowanego wariantu na punkt nr 22. W tej sytuacji wariant prawy (od strony biegu) jest krótszy. Czy jednak lepszy? To trzeba będzie sprawdzić po międzyczasach.

Ponownie wariant (23. PK) bez większego znaczenia dla wyników końcowych. Tym sposobem przetransportowałem zawodników na miejsce, z którego zdecydowanie lepszym wariantem na 24. PK będzie wbiegnięcie na początku po (może niezbyt przyjemnych) schodach. Kto nie ryzykuje, ten nie ma!

25. PK to zebranie zawodników przed obowiązkowym przejściem dla pieszych (oraz sprawdzenie ich koncentracji, aby tego punktu przypadkiem w pośpiechu nie pominęli). 26. PK to najzwyczajniej w świecie ponowny wbieg do centrum zawodów celem zakończenia zmagań.

Jak widzicie, budowanie trasy w BnO polega na ustawianiu możliwie największej ilości (ciekawych) pułapek/zagadek czyhających na zawodników. Wyjawiłem sporo swoich pomysłów, ale z pewnością nie większość, więc radzę się nie przyzwyczajać. :-)